تأثیر پرخاشگری والدین بر مغز بچهها
تاریخ انتشار: ۲۸ آذر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۳۲۲۳۱۸
بررسیها و شواهد نشان میدهند افرادی که در دوران کودکی، پرخاشگری کلامی مادر را تجربه کردهاند، سه برابر بیشتر در معرض ابتلا به اختلالات شخصیت مرزی، خودشیفته، وسواسی-اجباری و پارانوئید در دوران نوجوانی یا اوایل بزرگسالی قرار خواهند داشت.
بررسی اثرات پرخاشگری کلامی از خشونتهای کلامی والدین گرفته تا تنبیهات فیزیکی و تاثیرات منفی آنها بر عزت نفس و پیشرفت تحصیلی کودکان میتواند به شما کمک کند بر چگونگی رفتار خود بر فرزندانتان تجدید نظر کنید.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
مراقب عصبانیتهای خود باشید
مهناز کهریزه؛ روان شناس و کاندیدای دکترای دانشگاه اصفهان درباره تاثیرات سخت گیری والدین بر کودکان میگوید به والدین توصیه میشود در تمام لحظات مخصوصاً هنگام عصبانیت مراقب رفتارهای خود با فرزندانشان باشند. یعنی نمیتوانند عصبانیت خود را کنترل کنند و در واقع آن را سر بچهها خالی میکنند حتماً باید تحت درمانهای روانشناسی قرار بگیرند.
آیا محبت میتواند تأثیر پرخاشگری را از بین ببرد؟
توجه داشته باشید اعمال پرخاشگری و خشونت بر کودکان فقط شامل خشونت فیزیکی نیست و میتواند خشونتهای کلامی و بد خلقیها و بیحوصله بودن والدین را هم در بر بگیرد.
سؤال کلیدی که هنگام عصبانیت والدین برای آنها مطرح میشود آن است که وقتی عصبانی هستند و با فرزندشان بد رفتاری میکنند آیا محبت کلامی از طرف خودشان یا همسرشان میتواند تاثیرات چنین رفتاری را از بین ببرد؟
دادهها نشان میدهند حتی سطوح بالای قرار گرفتن کودکان در معرض محبتهای کلامی؛ تأثیرات پرخاشگری همان والدین را کاهش نمیدهد، و سطوح بالای محبت کلامی از والدین دیگر هم به طور کلی منجر به کاهش قابل توجهی از تأثیرات پرخاشگری کلامی نمیشود.
تاثیر تمسخر، تحقیر و توهین
فراموش نکنید شما نمیتوانید هر گونه میخواهید با فزندتان رفتار کنید و بعد در صدد جبران رفتارهای خشن و نادرست خود بر آیید یافتهها نشان میدهند تمسخر، تحقیر و توهین را نمیتوان به راحتی با تمجید و گرمی از سوی یکی از والدین خنثی کرد، چون همه این موارد تاثیرات مخرب خود را بر کودکان خواهد گذاشت؛ به گونهای که از بین رفتن آنها در بزرگسالی هم بسیار سخت یا غیر قابل جبران خواهد بود.
بیشتربخوانید
راهکارهایی برای پدرانی که باید بهتنهایی فرزندشان را بزرگکننداثر سختگیری والدین
به گفته این روان شناس؛ در یک بررسی آموزنده، پژوهشگری به نام سابرینا سافرن از دانشگاه مونترال آمریکا با همکاری تیم پژوهشی دانشگاههای استنفورد و دوبلین به دنبال آن بودند که تأثیر سختگیری والدین چه اثراتی میتواند روی مغز بچهها داشته باشد.
به عبارت دیگر آنها میخواستند نتیجه رفتار پدر و مادر سختگیر را که دائم درحال داد و بیداد و کتککاری با بچههایشان هستند بر مغز کودکان مشاهده کنند. برای رسیدن به جواب این سؤال، دکتر سافرن با همکاری تیم پژوهشی از دانشگاههای استنفورد و دوبلین مطالعه عمیق وطولی را شروع کردند.
روش کار آنان هم به این صورت بود که با استفاده از دادههای یک مطالعه طولی؛ اطلاعات خانوادگی ۲۱۷۴ نفر به صورت سالانه و دقیق بررسی و ثبت کردند. همچنین تعداد زیادی از نوجوانانی که در خانوادههای سختگیر همراه با سبک فرزندپروری خشن و تندخو بزرگ شده بودند انتخاب شدند.
کهریزه میگوید محققان با استفاده از روشهای تصویربرداری از مغز (MRI) طی مدت طولانی شروع به بررسی ساختارهای مغزی این افراد و مقایسه آن با نوجوانان در خانوادههای معمولی با سبک فرزندپروری مقتدرانه کردند.
نتایج پژوهشها نشان میداد، داد و بیدادهای زیاد، کتککاری، عصبانیشدنهای مکرر و به طور کلی حرص و جوش، استرس و وارد کردن اضطراب درونی خود به بچههای بیگناه توسط پدر و مادرهای سختگیر باعث کوچک شدن ماده خاکستری بخش پیش پیشانی (prefrontalcotex) و آمیگدالای (amygdala) مغز میشو
داد و بیدادهای شما؛ توان حل چالشها را از کودکان سلب میکند
این روان شناس میگوید توجه داشته باشیم ماده خاکستری بخش پیش پیشانی در تنظیم عواطف، هیجانات و احساسات نقش دارند و در موقعیتهای ترسناک، بحرانی و تنشزای زندگی به کمک افراد میرسند.
اما آسیب در این نواحی بچهها را به سمتی میبرد که در سنین بزرگسالی و در موقعیتهای بحرانی و فشارهای زیاد زندگی نمیتوانند هیجانات و احساسات خود را تنظیم کنند؛ به گونهای که بهجای ماندن و حل کردن مسائل با ترس زیاد از موقعیتهای فرار میکنند. به عبارتی فرار را بر قرار ترجیح میدهند؛ بنابراین میتوان گفت هر داد و بیدادی که والدین بر سر بچهها میزنند، مجموعهای از سلولها را در ناحیه مهم مغز که در آینده قرار است به حل چالشها کمک کند، به فنا میدهد.
منبع: همشهری آنلاین
باشگاه خبرنگاران جوان وبگردی خواندنیهامنبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: تربیت فرزندان بچه ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۳۲۲۳۱۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
والدین با استقلالطلبی نوجوانان مواجهه منفی نداشته باشند
ایسنا/قزوین یک روانشناس گفت: استقلالطلبی نوجوانان با جملاتی چون من بزرگ شدم یا با من مثل بچهها رفتار نکنید، ظاهر میشود و متأسفانه والدین در برابر استقلالطلبی فرزند خود جنگ قدرت به راه میاندازند. به والدین توصیه میکنم در برابر ویژگی استقلالطلبی به فرزند خود فشار وارد نکنند چراکه درنهایت این رفتار والدین باعث باخت آنان میشود و شرایط را بحرانی میکند.
فاطمه نوری در گفتوگو با ایسنا اظهار کرد: دوران نوجوانی حدفاصل بین کودکی و بزرگسالی و فرصت آماده شدن برای تغییر است، تفاوتهایی بین دوران کودکی و نوجوانی وجود دارد و خانوادهها به همین دلیل که فرزندانشان بهاصطلاح از دوره «دختر خوب» و «پسر خوب» بهیکباره پا به دوران نوجوانی و دنیای جدیدی میگذارند دچار مشکل و استرس میشوند.
وی افزود: پیشنوجوانی از ۱۰ تا ۱۱ سالگی شروع میشود و در این سن نشانههایی نوجوانی همچون رویش موی زیر بغل ظاهر میشود، مرحله دوم نوجوانی اولیه بین ۱۱ تا ۱۳ سالگی است که از آن بهعنوان آغاز نوجوانی یاد میشود و بیشتر والدین در این سن با نوجوان خود با مشکل مواجه میشوند، نوجوانی میانی هم بین ۱۴ تا ۱۶ سالگی است که نوجوان در این سن ارتباط بیشتری با همسالان خود دارد و شروع به دور شدن از خانه و خانواده میکند.
این روانشناس تصریح کرد: پایان نوجوانی از سن ۱۷ سالگی به بالا رقم میخورد اما مشکل دیگری که در دوران نوجوانی وجود دارد نوجوانی گسترده شده است یعنی افرادی که ۱۸ سالگی را گذراندهاند اما هنوز ویژگی دوره نوجوانی آنان تمام نشده و مهارت خودکنترلی و حتی قدرت تصمیمگیری ندارند.
وی ادامه داد: نوجوانی با بلوغ جسمانی شروع میشود و این اولین ویژگی در تمامی نوجوانان است، در این شرایط هورمون مغز و بدن در حال تغییر است تا فرد در آینده تولیدمثل کند و بتواند بهعنوان یک فرد مستقل به زندگی خود ادامه دهد.
نوری بیان کرد: پسران معمولاً بین ۱۱ تا ۱۶ سالگی اما دختران زودتر به بلوغ میرسند، باور غلطی وجود دارد که دختران چون زودتر به بلوغ میرسند پس رشد عقلانی بیشتری دارند اما این باور کاملاً غلط است اگرچه بلوغ دختران زودتر شروع میشود اما پسران خود را به رشد عقلی برابر میرسانند.
وی خاطرنشان کرد: ویژگی دوم نوجوانی تمایل رابطه با همسالان و عدم شرکت در جمع و میهمانیها است و همین موضوع سبب میشود تمایل به ارتباط با جنس مخالف در نوجوان افزایش پیدا کند، همه این موارد از ویژگیهای طبیعی و بههنجار دوره نوجوانی است اما خانوادهها میتوانند با بهکارگیری راهکارهایی چون پیشآگاهی دادن در خصوص دوره بلوغ به فرزندان خود، پیامدهای منفی این ویژگیهای طبیعی را کاهش دهند.
اهمیت پرورش استعداد در کودکی
این روانشناس تصریح کرد: برای جلوگیری از پیامدهای منفی ویژگیهای طبیعی دوره نوجوانی، والدین میتوانند استعدادهای فرزند خود را در دوره کودکی پرورش دهند و با آشنایان و بستگان ارتباط داشته باشند چراکه تحقیقات نشان داده خانوادههایی که از دوران کودکی فرزند خود در جمع بستگان شرکت میدهند در نوجوانی فرزندانشان مشکلات کمتری را تجربه میکنند.
وی در خصوص راهکارهایی برای کاهش جنبههای منفی دوره نوجوانی بیان کرد: مواردی همچون تشویق نوجوان، انتقاد نکردن بیشازحد، اهمیت دادن به نظرات او و مشارکت دادن میتواند جنبههای منفی دورههای نوجوانی را کاهش دهد.
نوری اظهار کرد: یکی دیگر از ویژگیهای دوره نوجوان هیجانطلبی و استقلالطلبی است به همین دلیل ممکن است نوجوان دست به انتخاب و رفتارهای هیجانی بزند، والدین برای کنترل این شرایط باید برای فرزند خود وقت بگذارند، با هم به بازیگاه و طبیعت بروند چراکه این امر سبب مدیریت هیجانطلبی در نوجوانان میشود.
وی بیان کرد: استقلالطلبی نوجوانان با جملاتی چون من بزرگ شدم، با من مثل بچهها رفتار نکنید، اینجا اتاق خودمه و من برای پوششم تصمیم میگیرم ظاهر میشود و متأسفانه والدین در برابر استقلالطلبی فرزند خود جنگ قدرت به راه میاندازند. به والدین توصیه میکنم در برابر ویژگی استقلالطلبی به فرزند خود فشار وارد نکنند چراکه درنهایت این رفتار والدین باعث باخت آنان میشود و شرایط را بحرانی میکند.
این روانشناس گفت: میل به متفاوت بودن از دیگر ویژگیهای دوره نوجوانی است. در این دوره والدین شاهد رفتارهای پرخطری همچون سیگار کشیدن، لباسهای عجیب پوشیدن و رانندگی و موتورسواری پرسرعت در فرزند خود هستند که در این شرایط خانواده باید فضایی چون پرورش استعدادها و ارتباط دوستانه و عمیق با فرزند را فراهم کند که این میل به متفاوت بودن به شکل مثبت بروز پیدا کند.
وی در پایان اظهار کرد: آخرین ویژگی نوجوانی تلاش نوجوان برای دستیابی به هویت شغلی، تحصیلی، عاطفی و اجتماعی است که با مواردی چون سردرگمی و بیهدف بودن و تغییر چندباره علایق و عادات و وسایل شخصی نمایان میشود، رسیدن به هویت در دوره نوجوانی و حتی تا اوایل دوره جوانی ادامه دارد و تا وقتیکه فرد بتواند خود را پیدا کند دائماً از شاخهای به شاخه دیگر میپرد.
انتهای پیام